آیت‌الله منتظری

همان طور که در بحث های گذشته گفته شد خداوند در نهاد آدمی غریزه شهوت جنسی و تمایل به جنس مخالف را به ودیعه گذاشته است تا زن و مرد به واسطه این کشش و میل از طریق مشروع با یکدیگر ارتباط برقرار ساخته و با بهره مندی از لذت آمیزش جنسی و به دنبال آن به دنیا آوردن فرزند در مسیر بقای نسل بشر گام بردارند، و بدین منظور اسلام از ارضاء این غریزه از راههای غیر طبیعی چون: زنا، استمناء و خودکفایی، نزدیکی با حیوان، آمیزش زن با زن (مساحقه) و مانند آن که به هیچ وجه هدف اصلی آمیزش را تأمین نمی کند و در حقیقت انحراف از فطرت انسانی شمرده می‎شود منع نموده است.

آمیزش و نزدیکی زن و شوهر دارای یکی از احکام پنجگانه: حرام، واجب، مکروه، مستحب و مباح می‎باشد، که شرح آن بدین قرار است:

اول: آمیزش حرام

در موارد زیر نزدیکی زن و شوهر حرام و غیر جایز شمرده شده است:

1 - در زمانی که زن خون حیض یا نفاس دیده؛ ولی بعد از آن که زن از خون پاک شد اگر چه غسل نکرده باشد شوهرش می‎تواند با او جماع و نزدیکی کند، هر چند احتیاط مستحب آن است که پیش از غسل از جماع با او خودداری نماید.

از برخی روایات استفاده می‎شود که اگر در اثر مجامعت و نزدیکی با زن حائض فرزندی به دنیا آید امکان دارد آن فرزند به بیماری جذام (خوره) مبتلا شود.مستدرک الوسائل، باب 118 از ابواب مقدمات النکاح، ح 19، ج 14، ص 308.