صفحه ۲۸۸

اهمیت و احترام میهمان به اندازه ای است که در برخی روایات از او به عنوان یک هدیه آسمانی نام برده شده که همراه با روزی خویش وارد خانه میزبان شده و هنگام خروجش گناهان خانواده میزبان بخشوده می‎شود.همان، باب 39، ح 1، ص 317.

گوشه ای از تعلیمات اسلام در زمینه آداب میهمانداری بدین قرار است:

1 - درصدد به خدمت گرفتن میهمان نباشیم؛ در برخی احادیث استخدام و به کارگیری میهمان نوعی جفاکاری شمرده شده است.همان، باب 37، ح 2، صص 315 - 316. نقل است که میهمانی بر حضرت رضا(ع) وارد شد، شب هنگام حضرت درحال گفتگو با او بود که نور چراغ تغییر کرد، آن شخص دستش را دراز کرد تا نور چراغ را تنظیم نماید، حضرت او را از این کار بازداشت و خود این کار را انجام داد، آنگاه فرمود: ما خانواده ای هستیم که میهمان خود را به خدمت نمی گیریم.همان، ح 3، ص 316.

2 - در عین پذیرایی گسترده و کامل از میهمان دچار اسراف و پذیرایی پر زرق و برق و همراه با زحمت نگردیم؛ در حدیثی آمده که فردی از حضرت علی (ع) دعوت نمود، حضرت فرمودند به سه شرط دعوت تو را قبول می‎نمایم، آن شخص گفت: چه چیزهایی ؟ ایشان فرمودند: از بیرون برای من چیزی تهیه نکنی (تا به واسطه این کار خود را به زحمت و تکلف بیندازی) و از آنچه در خانه داری بر من مضایقه نکنی، و خانواده خویش را به مشقت و سختی نیندازی. پس آن شخص شرایط حضرت را قبول نمود و حضرت دعوت او را پذیرفت.بحارالانوار، همان، ص 451، ح 4.

3 - وسایل آسایش و راحتی میهمان را فراهم سازیم؛ در برخی از روایات به این امر آنقدر اهمیت داده شده که حتی گفته شده برای او خلال دندان (چوب مسواک) فراهم سازید.وسائل الشیعة، همان، باب 40، ح 3، ص 319.

ناوبری کتاب