آیت‌الله منتظری

می‎دهد و تمام آثار ادبی، شعری، صنایع ظریف و هنر به معنای واقعی از این حس سرچشمه می‎گیرد.

اسلام نیز به عنوان یک مکتب جاویدان در این زمینه درست هماهنگ با فطرت و ویژگی های روح انسان حرکت نموده و استفاده نمودن از تمام زیبایی های طبیعت را نه تنها مجاز شمرده بلکه به آن سفارش نموده است؛ آیات قرآن مجید و سخنان پیشوایان دین (ع) گواهی روشن بر این مدعاست:

1 - قرآن کریم: (قل من حرم زینة الله التی اخرج لعباده )سوره اعراف (7): آیه 32. یعنی: "بگو چه کسی زینت های الهی را که برای بندگان خود آفریده حرام نموده است".

2 - پیامبراکرم (ص): "فرد کثیف چه بد بنده ای است".وسائل الشیعة، باب 1 از ابواب احکام الملابس، ح 6، ج 5، ص 6

3 - حضرت علی (ع): "خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد، او دوست می‎دارد که بر بنده اش اثر نعمتی را که به وی داده است ببیند".همان، ح 2، ص 5.

4 - حضرت علی (ع): "هر کدام از شما خود را برای برادر مسلمانش آن گونه زینت نماید که برای فرد غریبی که قصد دارد او را در بهترین حالات ببیند زینت می‎نماید".همان، باب 4، ح 1، ص 11.

5 - برید بن معاویة می‎گوید: امام صادق (ع) به یکی از اصحابش به نام عبید بن زیاد چنین فرمود: "آشکار نمودن نعمت نزد خداوند از پنهان کردن و استفاده نکردن آن بهتر است، خود را به بهترین و کاملترین روش قوم خود زینت نما". پس عبید فرمان حضرت را تا لحظه مرگ انجام داد و خود را به بهترین حالات قوم خود زینت می‎نمود.الکافی، ج 6، ص 440، ح 15.

6 - در حالات پیامبراکرم (ص) نقل شده است که آن حضرت در آینه نگاه می‎کرد