همانا کسی که در دین خدا بررسی و تفقه نداشته باشد روز قیامت مورد رحمت خداوند قرار نمی گیرد و عملش رشد و نمو پیدا نمی کند."محمد بن یعقوب الکلینی، اصول کافی، ج 1، ص 31، ح 7.
2 - تقلید:
غالب مردم قادر بر استنباط احکام دین از منابع آن نیستند، و از طرف دیگر احتیاط - یعنی در مواردی که چندین احتمال وجود دارد کاری را انجام دهد که یقین نماید تکلیف خود را به جا آورده است - علاوه بر دشواری آن برای همه افراد میسر نیست.
در این صورت چاره ای نیست جز این که توده مردم برای آگاهی از جزئیات تکالیفشان به مجتهد و متخصص وکارشناس در مسائل دینی مراجعه نمایند، همان گونه که در سایر زمینه ها و فنون و دانش ها به متخصصین و سر رشته داران آن دانش در قلمرو ویژه آنان رجوع میکنند.
مراجعه به مجتهد و متخصص مسائل دینی و عمل کردن به دستورات او را اصطلاحا "تقلید" میگویند.
آنچه که آیات قرآن مجید و سخنان معصومین (ع) بر آن صراحت دارد و عقل هم بر آن گواهی میدهد نادرستی تقلید کورکورانه و پیروی از جاهل و نادان است؛ اما مراجعه انسان در مسائلی که از آن اطلاع و آگاهی ندارد به افراد متخصص وکارشناس، یک اصل اساسی اسلامی و یک امر کاملا عقلائی در تمام زمینه های زندگی مادی و معنوی است.
قرآن کریم میفرماید: (فسئلوا أهل الذکر ان کنتم لا تعلمون)سوره نحل (16): آیه 43. یعنی: "از اهل اطلاع سؤال نمایید اگر نمی دانید".
"ذکر" به معنی آگاهی و اطلاع است، و"اهل ذکر" مفهوم وسیعی دارد که همه آگاهان در زمینه های مختلف را شامل میشود؛ و اگر بسیاری از مفسرین (اهل الذکر) در آیه را به معنی دانشمندان اهل کتاب تفسیر کرده اند، بدین معنا نیست که اهل ذکر
.jpg)
