صفحه ۲۱۱

(مسأله 3) در معاشرت باید حقوق شرعی و آزادیهای مشروع افراد محترم شمرده شود؛ بنابراین اظهارنظرهای علمی و اجتماعی و نیز تشکل های صنفی و غیر صنفی که در مسیر منافع جامعه اسلامی و رشد افراد باشد نباید ممنوع یا محدود گردد؛ و هر گونه محدودیتی در این زمینه در حکم تجاوز به حقوق افراد خواهد بود.

(مسأله 4) شرکت در مجالس گناه از هر قبیل و به هر شکل که باشد حرام است؛ و اگر انسان احتمال ندهد که مجلس گناه باشد و پس از شرکت متوجه گناه بودن آن شود، چنانچه نتواند نهی از منکر نماید یا نهی او مؤثر نباشد باید مجلس را ترک کند.

(مسأله 5) تجسس در مسائل شخصی و خانوادگی افراد توسط هر شخص یا ارگان جایز نیست، و اشاعه فحشا بوده و حرام می‎باشد؛ همچنین گوش دادن به مکالمات اشخاص توسط شنود یا به هر شکل دیگر و نیز کنترل نامه های شخصی و پیگیری عیوب و خطاها و لغزشهای شخصی افراد حرام است، و مرتکب آن باید نهی شود و در صورت اصرار بر آن باید توسط محکمه صالح تعزیر گردد. از رسول خدا(ص) نقل شده که فرمودند: "هر کس به سخن دیگران بدون رضایت آنان گوش دهد در روز قیامت در دو گوش او سرب گداخته ریخته می‎شود".

(مسأله 6) اگر کسی بر اثر تجسس بر رازی از رازهای زندگی داخلی مردم آگاه شود، نباید آن را افشا کند؛ و اگر آن را افشا کند و موجب زیان مالی یا آبرویی به کسی شود، صرف نظر از گناهی که کرده باید آن زیان را جبران نماید.

پاسداری از عفت و پاکدامنی:

مراعات نمودن امور زیر جهت حفظ وقار و عفت زنی که در بیرون از خانه فعالیت می‎کند امری لازم و ضروری است:

1 - سخن گفتن زن با دیگران طبیعی و به طور معمول باشد و حرف زدن او نباید به گونه ای هوس انگیز و با گفتاری گناه آلود و همراه با ادا و اطوار مخصوص و شوخی های فسادانگیز باشد به طوری که بیگانگان را به خود جلب نموده و افراد بیماردل و شهوتران را به فکر گناه اندازد.

ناوبری کتاب