(مسأله 3) در معاشرت باید حقوق شرعی و آزادیهای مشروع افراد محترم شمرده شود؛ بنابراین اظهارنظرهای علمی و اجتماعی و نیز تشکل های صنفی و غیر صنفی که در مسیر منافع جامعه اسلامی و رشد افراد باشد نباید ممنوع یا محدود گردد؛ و هر گونه محدودیتی در این زمینه در حکم تجاوز به حقوق افراد خواهد بود.
(مسأله 4) شرکت در مجالس گناه از هر قبیل و به هر شکل که باشد حرام است؛ و اگر انسان احتمال ندهد که مجلس گناه باشد و پس از شرکت متوجه گناه بودن آن شود، چنانچه نتواند نهی از منکر نماید یا نهی او مؤثر نباشد باید مجلس را ترک کند.
(مسأله 5) تجسس در مسائل شخصی و خانوادگی افراد توسط هر شخص یا ارگان جایز نیست، و اشاعه فحشا بوده و حرام میباشد؛ همچنین گوش دادن به مکالمات اشخاص توسط شنود یا به هر شکل دیگر و نیز کنترل نامه های شخصی و پیگیری عیوب و خطاها و لغزشهای شخصی افراد حرام است، و مرتکب آن باید نهی شود و در صورت اصرار بر آن باید توسط محکمه صالح تعزیر گردد. از رسول خدا(ص) نقل شده که فرمودند: "هر کس به سخن دیگران بدون رضایت آنان گوش دهد در روز قیامت در دو گوش او سرب گداخته ریخته میشود".
(مسأله 6) اگر کسی بر اثر تجسس بر رازی از رازهای زندگی داخلی مردم آگاه شود، نباید آن را افشا کند؛ و اگر آن را افشا کند و موجب زیان مالی یا آبرویی به کسی شود، صرف نظر از گناهی که کرده باید آن زیان را جبران نماید.
پاسداری از عفت و پاکدامنی:
مراعات نمودن امور زیر جهت حفظ وقار و عفت زنی که در بیرون از خانه فعالیت میکند امری لازم و ضروری است:
1 - سخن گفتن زن با دیگران طبیعی و به طور معمول باشد و حرف زدن او نباید به گونه ای هوس انگیز و با گفتاری گناه آلود و همراه با ادا و اطوار مخصوص و شوخی های فسادانگیز باشد به طوری که بیگانگان را به خود جلب نموده و افراد بیماردل و شهوتران را به فکر گناه اندازد.
.jpg)
