پیدا کند رنجیده خاطر میگردد گوینده سخن دچار گناه "غیبت" شده است، هر چند آنچه را که گفته راست باشد، و اگر آنچه را گفته دروغ باشد دچار "تهمت و افترا" شده که زشتی اش به مراتب بیشتر از غیبت است؛ و این بدان خاطر است که در نظر اسلام همان طور که جان و مال انسان محترم است آبروی وی نیز از احترام ویژه ای برخوردار است.
قرآن کریم: (و لا یغتب بعضکم بعضا ایحب احدکم ان یأکل لحم اخیه میتا فکرهتموه...)سوره حجرات (49): آیه 12. یعنی: "غیبت یکدیگر را (ای مؤمنین !) روا مدارید؛ آیا شما دوست میدارید گوشت برادر مرده خود را بخورید؟ البته نفرت و کراهت دارید؛ و از خدا بترسید که او بسیار توبه پذیر و مهربان است".
همچنین انسان نباید به فرد غیبت کننده اجازه دهد نزد او از دیگری غیبت کند و عیوبش را برای وی برشمرد، چرا که شنونده غیبت نیز در گناه غیبت شریک است.
پیامبراکرم (ص): "اثر غیبت در از بین بردن دین فرد مسلمان از تأثیر خوره درونی در از بین بردن بدنش بیشتر است".وسائل الشیعة، همان، باب 152، ح 7، ص 280.
پیامبراکرم (ص): "ای اباذر ! از غیبت بپرهیز؛ چرا که گناه آن از زنا شدیدتر است".همان، ح 9، ص 281.
پیامبراکرم (ص): "کسی که به مرد یا زن با ایمانی افترا زند و درباره او چیزی را بگوید که در وی وجود ندارد، خداوند در قیامت او را بر تپه وتلی از آتش ایستاده نگه دارد تا از عهده آنچه گفته برآید".همان، باب 153، ح 2، ص 288.
.jpg)
