آیت‌الله منتظری

اول: آلودگی زبان و هرز بودن آن

زبان عضوی است که اگر از آن به طور صحیح برای ارتباط با دیگران و بیان خواسته ها و بازگویی حقایق استفاده شود نتایج بسیار سودمندی را به همراه داشته و باعث می‎شود که رابطه انسانها بر اساس صداقت و درستی استوار گردد؛ ولی در صورتی که از آن بیجا و در مسیر باطل استفاده شود عواقب خطرناکی را برای صاحبش به دنبال داشته و چون درنده ای است که اگر رها شود دیگران را خواهد درید.

امام سجاد(ع): "زبان آدمی هر روز صبح بر سایر اعضایش احاطه پیدا کرده و خطاب به آنها می‎گوید: حالتان چطور است ؟ آنها در جواب می‎گویند: خوبیم اگر تو ما را رها کنی، ای زبان ! به خاطر ما خدا را در نظر بگیر، ترا قسم می‎دهیم، همانا ما به واسطه تو پاداش داده شده و به واسطه تو عقوبت خواهیم شد".وسائل الشیعة، باب 119 از ابواب احکام العشرة، ح 1، ج 12، ص 189.

پس چه نیکو و شایسته است که انسان نخست بیندیشد آنگاه سخن آغاز کند تا از لغزشها محفوظ بماند.

از زبان با وجود حجم کوچکش گناهانی سر می‎زند که کمتر عضوی از بدن می‎تواند چنین ابعادی از گناهان را در خود جمع نماید، که برخی از آنها عبارت است از: دروغ، غیبت، تهمت، سخن چینی، دشنام، آزار و تمسخر دیگران، شایعه پراکنی،