آیت‌الله منتظری

یکی از وظایف بسیار مهم در نظر اسلام تشویق به خوبیها و بازداشتن از بدیهاست؛ بدین معنا که همه انسانها باید نسبت به یکدیگر احساس وظیفه نموده و خود را در برابر کارهایی که در اجتماع انجام می‎گیرد مسؤول دانسته و با نظارت و مراقبت همگانی دیگران را به کارهای نیک دعوت نموده و از کارهای ناشایست باز دارند.

در منطق اسلام نظارت افراد بر کارهایی که در اجتماع صورت می‎گیرد به عنوان یک حق طبیعی که ناشی از پیوند سرنوشت هاست قلمداد شده است؛ زیرا که آثار هیچ کار ناشایستی در نقطه خاصی محدود نمی شود بلکه به سایر نقاط نیز سرایت می‎کند، وهر معصیت و هر ناهنجاری فردی می‎تواند به صورت یک آسیب اجتماعی درآید.

همان گونه که پیامبراکرم (ص) فرموده اند فرد معصیت کار نظیر کسی است که با جمعی سوار کشتی شده و هنگامی که کشتی در وسط دریا قرار می‎گیرد با وسیله ای چون تبر مشغول سوراخ کردن جایی که خود بر آن نشسته می‎گردد و وقتی به او اعتراض شود در جواب می‎گوید: من در سهم خود تصرف می‎کنم و جایی را که خود بر آن نشسته ام سوراخ می‎کنم؛ در اینجا اگر دیگران او را از این کار خطرناک باز ندارند طولی نمی کشد که آب دریا به داخل کشتی نفوذ کرده و همگی یکباره در دریا غرق می‎گردند.

قرآن کریم در این باره می‎فرماید: (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر)سوره توبه (9): آیه 71. یعنی: "مردان و زنان با ایمان بر یکدیگر ولایت داشته و یار و یاور یکدیگر بوده امر به معروف و نهی از منکر می‎نمایند".