آیت‌الله منتظری

هر جامعه ای دارای افراد از کار افتاده، بیمار، معلول، یتیم و بی سرپرست و امثال آن می‎باشد که باید مورد حمایت دولت و افراد ثروتمند قرار گیرند.

از نظر پیشوایان دینی اگر ثروتمندان آنچه را که خداوند در مال و ثروت آنها مقرر نموده بپردازند دیگر فقیر و تهیدستی پیدا نمی شود. وجود افراد بینوا در اجتماع به خاطر خودداری ثروتمندان از پرداخت دستورات و مقررات مالی است.

حضرت علی (ع) می‎فرمایند: "فقیری گرسنه نماند مگر به واسطه آنچه ثروتمند از آن بهره گرفت".سید رضی، نهج البلاغة، حکمت 328، ص 420.

زرارة و محمد بن مسلم دو تن از اصحاب امام صادق (ع) از ایشان چنین روایت می‎کنند: "همانا خداوند برای فقرا در اموال ثروتمندان به مقداری قرار داد که برای سامان بخشیدن حال پریشان ایشان کافی است، و اگر این مقدار برای آنها کافی نبود مقدار بیشتری در مال صاحبان ثروت قرار می‎داد؛ حال زار و پریشان افراد فقیر به خاطر کمی مقداری که خداوند در مال ثروتمندان واجب کرده است نیست، بلکه حال و وضع آنها به خاطر این است که ثروتمندان حق در نظر گرفته شده فقرا را نمی پردازند. اگر مردم حقوقی را که برگردنشان می‎باشد بپردازند فقرا زندگی شایسته ای پیدا می‎کنند".وسائل الشیعة، باب 1 از ابواب ما تجب فیه الزکاة، ح 2، ج 9، ص 10.

با دقت در آیات قرآن مجید و سخنان معصومین (ع) روشن می‎شود که یکی از اهداف دین اسلام از بین بردن اختلافات غیر عادلانه ای است که بین طبقه ثروتمند و طبقه ضعیف در اثر بی عدالتی های اجتماعی پیدا شده است.

برای رسیدن به این هدف دین اسلام برنامه وسیعی را در نظر گرفته، و دستورات و قوانین دقیقی را طراحی نموده است که اگر به مجموعه آنها عمل شود جامعه ای سعادتمند به وجود خواهد آمد.