آیت‌الله منتظری

با توجه به آنچه ذکر شد شایسته است انسان نماز را بسیار مهم شمرده، آن را در اول وقت و با توجه کامل و خضوع و خشوع به جا آورده، از غفلت و شتاب زدگی وانجام کارهایی که ثواب نماز را کم می‎کند پرهیز نموده، توجه داشته باشد که با چه کسی سخن می‎گوید؛ خود را در مقابل عظمت و بزرگی او ناچیز به حساب آورده، در طول نماز دلش همراه تنش باشد و از هرگونه تظاهر و خودنمایی اجتناب نماید.

قرآن کریم در توبیخ کسانی که ارزشی برای نماز قائل نیستند و به اوقات و ارکان و شرایط و آداب آن اهمیتی نمی دهند چنین می‎گوید: (فویل للمصلین ‏ الذین هم عن صلاتهم ساهون)سوره ماعون (107): آیه 4 و 5. یعنی: "وای بر نمازگزاران، آنهایی که نماز خود را به دست فراموشی می‎سپارند".

و نیز در مقام معرفی منافقین یکی از نشانه های آنها را چنین ذکر می‎کند: (و اذا قاموا الی الصلاة قاموا کسالی یراؤن الناس و لا یذکرون الله الا قلیلا)سوره نساء (4): آیه 142. یعنی: "هنگامی که به نماز برخیزند سرتاپای آنها غرق کسالت و بی حالی است، در برابر مردم ریا و خودنمایی می‎کنند و خدا را جز مقدار کمی یاد نمی کنند".

امام باقر(ع) می‎فرماید: "روزی پیامبراکرم (ص) در مسجد نشسته بودند که مردی وارد مسجد شد و مشغول نماز شد، ولی رکوع و سجود خود را به طور کامل و صحیح به جا نیاورد، پیامبراکرم فرمودند: این شخص همانند نوک زدن کلاغ به زمین نوک زد؛ اگر این شخص از دنیا برود و نمازش این گونه باشد بر غیر دین من از دنیا رفته است".وسائل الشیعة، باب 8 از ابواب اعداد الفرائض، ح 2، ج 4، صص 31 - 32.