صفحه ۱۰۰

خداوندکریم در وصف حضرت اسماعیل (ع) چنین می‎گوید: "و همیشه اهل خود را به ادای نماز و پرداخت زکات امر می‎نمود".سوره مریم (19): آیه 55.

و حضرت عیسی (ع) در حالی که طفلی در گهواره بود چنین گفت: "و خداوند مرا هر کجا باشم برای جهانیان مایه برکت و رحمت گردانید، و تا زنده ام به انجام نماز و پرداخت زکات سفارش کرد".همان، آیه 31.

همچنین در قرآن کریم از مسأله نماز و پیامبرانی چون حضرت موسی، شعیب، زکریا و لقمان سخن گفته شده است.مراجعه شود به سوره های: طه (20): آیه 14؛ هود (11): آیه 87؛ آل عمران (3): آیه 39؛ لقمان (31): آیه 17.

2 - ذکر خدا اساس نماز

در نخستین جمله ای که حضرت موسی (ع) در سرزمین مقدس "طوی" به صورت وحی از جانب خداوند دریافت نمود آمده است: (اننی أنا الله لا اله الا أنا فا عبدنی و أقم الصلوة لذکری )سوره طه (20): آیه 14. یعنی: "من الله هستم، معبودی جز من نیست، مرا پرستش کن و نماز را برای یاد من به پادار".

در این آیه پس از بیان مسأله توحید که اصل و اساس دعوت پیامبران است عبادت خداوند یکتا به عنوان ثمره درخت ایمان و توحید بیان شده، سپس دستور به پا داشتن نماز به عنوان بزرگترین عبادت و اساسی ترین پیوند انسان با خداوند و پایدارترین راه برای فراموش نکردن او داده شده است.

در زندگی این جهان با توجه به عوامل غافل کننده درونی و برونی انسان نیازمند تذکر و یادآوری است تا در فاصله های مختلف زمانی یاد خدا و رستاخیز و هدف آفرینش در جان او تازه گردد و از غرق شدن در گرداب غفلت و بی خبری حفظ شود، و نماز عهده دار این وظیفه مهم و حیاتی است.

ناوبری کتاب