آیت‌الله منتظری

آخرین روزهای قم ؟

"فرید مدرسی "

 امروز حوزه علمیه قم شگفت انگیزترین حوزه علمیه در طول تاریخ تشیع شده است . مدیران حوزه ای که به منویات مراجع گوش نمی دهند، ساز جدایی می‎سرایند و آنچنان پیش می‎روند، آن هنگام که مرجعی بزرگ رحلت می‎کند، نه تنها بیرقی سیاه بر بام مدارس آویخته نمی شود و مدارس تعطیل نمی شوند، بلکه نهادهای مدیریتی آن بر طبل ضدیت با آن مرجع می‎زنند و بدون هیچ ترس و هراس و خجالتی معاونت آموزشی حوزه علمیه قم به کمک اس ام اس های دولتی مخابرات ، طلبه هایی که هنوز نمی توانند ضرب ضربا را تلفظ کنند و برخی از آنان هنوز به سن تکلیف نرسیده اند، را گرد هم می‎آورد تا نه در دفاع از حوزه ، نه در دفاع از تشیع ، نه در پافشاری بر احکام شرعی ، بلکه برای میتینگی سیاسی علیه مرجع تقلیدی که باور سیاسی اش با نگاه رسمی فاصله داشت ، کفن بر تن کنند; کفنی که از پول بیت المال خریداری شده و در دسترس آنان قرار گرفته است .

آن روز که مراجع فریاد برآوردند که آن دولتمرد خلاف اسلام سخن می‎گوید، از تلاش مدیران حوزه در مسیر منویات مراجع خبری نبود; نه تنها کفن هایی خریداری نشد، بلکه آن رئیس عالی ترین رکن حوزه علمیه قم عنان از کف داد و تمرد از دفاع از رئیس دولت را خلاف دانست . مدیران حوزه که امروز در میتینگ سیاسی مخالفان مرجع تقلید فقید حضور یافتند، دیروز یا برابر سخنان مرجعیت ایستاده اند و ساز جدایی زدند یا با سکوت خود رضا را به نمایش گذاشتند. گویی مدرسه فیضیه از آن روحانیت و مرجعیت نیست که صدای بلندگوهای آنان ، همراه با فریاد مرجعیت نیست و برای سیاستمداران مداحی می‎کنند.

مگر آنچنان مردی در حوزه علیمه قم یافت نمی شود; که طلبه ای که معلوم نیست لمعه را خوانده یا نه ، درباره آن حرف می‎زند؟ مگر این طلبه که فقط مداحی را خوب آموخته و بلد است و نوجوانان را در هیأتی با نام خودش و برادرش گرد هم می‎آورد و ساعاتی هم در مسجدی در خیابان دورشهر قم جلسه توجیهی می‎گذارد، نماد حوزه علمیه قم شده است ؟

کجایند زعمای قوم که فریاد برآورند که اینجا قم است . اما گویی قم می‎خواهد در تاریخ شگفتی بیافریند و مدال افتخارآمیز تفاوتش را با نجف به رخ بنشاند. بر سر قمی که روزی بزرگانی همچون آیت الله بروجردی اجازه نمی دادند، چند طلبه تندرو در آن میتینگ برگزار کنند، چه آمده است ؟ آیت الله گلپایگانی کجاست که ببیند مکتب قم که در دفاع از مرجعیت خون می‎داد و برای امام خمینی جان داد و به زندان رفت ، امروز چند طلبه که معلوم نیست ، در چه پایه تحصیلی هستند و آیا هنوز درس می‎خوانند یا نه ، برای آن تعیین تکلیف می‎کنند؟ مدیر فعلی حوزه علمیه قم که در اوائل انقلاب برای یک روحانی حجت الاسلام شیخ قاسم اسلامی تلاش کرد تا به رغم مخالفت انقلابی ها، مراسم درگذشتش در قم برگزار شود، چگونه امروز در خیابان های قم دیده نمی شود و در مرکز تحت مدیریت اش ، در همان ساختمان محل حضورش برای راه اندازی تجمع سیاسی برنامه ریزی صورت می‎گیرد؟ امروز چگونه معاون آقای مقتدایی که تا دیروز مقام قضایی در دادگستری قم داشت ، درباره صلاحیت گزینشی طلاب نظر می‎دهد و آنان را به امریکایی و محمدی تقسیم می‎کند و خود محور تعرضات به مردم و مخالفت با عزاداران مرجع بزرگ تقلید می‎شود؟ چه رخ داده است که حجت الاسلام والمسلمین مسعودی خمینی ، تولیت آستانه مقدسه حضرت معصومه را به مسجد اعظم (مسجد تحت مدیریتش ) راه نمی دهند و از آن سو، نماینده مجلسی که روحانی است ، برای خط دهی به حوزه در جمع طلبه هایی که هنوز محاسنشان در نیامده است ، حضور می‎یابد؟ گویا حوزه قم می‎خواهد استثنای تاریخ تشیع باشد که برابر این مانورها سکوت کرده است ؟

از یک سو زعامت طلبه های درس خارج ندیده و از دیگر سو، سکوت بزرگان و علمای ارشد، قم را تضعیف می‎کند. در چند سال آتی می‎توان به جرأت گفت که اگر این دو روش همراه با یکدیگر تداوم یابند، چیزی جز چند ساختمان و چند کارمند برای حوزه علمیه قم باقی نخواهد ماند و نجف ، یگانه حوزه دوران برای تشیع می‎شود.