‏"عاش سعیدا و مات سعیدا" از : آقای حسین ارغوانی


عاش سعیدا و مات سعیدا
"حسین ارغوانی "
 حضرت آیت الله منتظری از میان ما رفت . او عمری با برکت و سراسر رنج و مبارزه داشت . او با عزت و بزرگی و با شجاعت و شهامت زیست و از احدی بجز خدا نترسید و هیچ مصلحتی را بر بیان حق و حقیقت مقدم نداشت و با عزت و بزرگی از دنیا رفت . او خود را وقف مبارزه و مردم و ایران و اسلام نموده و شخصیتی بی نظیر بود. او حقیقتا بی اعتنا به قدرت و بی علاقه به دنیا و زاهدی واقعی بود. نه زاهدی بی اعتنا به دنیای دیگران ، بلکه زاهدی بی اعتنا به دنیای خود. زاهدی سیاستمدار و سیاستمداری نه قدرت مدار و مصلحت اندیش و مردم فریب که سیاستمداری آرمانگرا و اخلاق مدار. او براستی یک شیعه علی بود. او در دو قدمی رسیدن به قدرت همچون حضرت علی پشت پا به قدرت زد و حاضر به دروغ و تظاهر و ریا و نفاق نشد. او حجت را بر امام و مقتدایش تمام کرد. او از قدرت کناره گیری کرد و ماندن در قدرت و حفظ قدرت را به قیمت سکوت در برابر بی عدالتی و پایمال شدن حق انسانها را به هیچ عنوان تاب نیاورد.

او خود واضع نظریه ولایت فقیه و هم مفسر واقعی آن بود. او تبعیت از ولایت فقیه را براستی و درستی معنی کرد و با عمل خود نشان داد که تبعیت از ولایت فقیه یک تبعیت کورکورانه و مقلدانه و میمون وار و بدون حجت شرعی و عقلی و در قالب رابطه مرید و مرادی و رابطه ای یک طرفه و یک سویه نیست . او نشان داد که تبعیت از ولی فقیه تا وقتی معنی دارد که ولی فقیه خود تابع اصول و ارزشهای دینی و اخلاقی و آرمانهای انسانی باشد، و در صورتی که او دچار لغزش شود و از راه راست و درست خارج شود بر مقلدان و مأمومین است که با تذکر و امر به معروف و نهی از منکر او را به راه راست و درست باز آرند، و در صورتی که او استنکاف کند شرط ولایتش ساقط است و تبعیت از او نه تنها لازم و واجب نیست بلکه باطل است .

او در عین عشق ورزیدن به حضرت امام از امر به معروف و نهی از منکر وی دریغ و ابا نداشت و بخاطر خوشامد ایشان و برای باقی ماندن در رأس هرم قدرت و چنگ انداختن به قدرت ، حاضر به مماشات نشد. حضرت امام مردی بزرگ و وارسته بود اما مانند هر انسان دیگری دارای خطاها و اشتباهاتی نیز بود و بزرگترین خطای ایشان خطا در شناخت دوستان و دشمنان بود. دوست انسان آن نیست که خطا و عیب انسان را از چشم او بپوشاند و عیبش را حسن و خطایش را صواب و زشتی اش را زیبائی جلوه دهد. دوست صادق چون آئینه است . عیب را عیب و حسن را حسن نشان می‎دهد. حضرت آیت الله منتظری دوست و یار و همسنگر و همرزم واقعی حضرت امام و ثمره عمر ایشان بود و لذا از موضع یک دوست از ایشان انتقاد کرد و به عنوان یک آئینه تمام نما عیب و اشتباه ایشان را به خودشان متذکر شد و هنگامی که دید دشمنان دوست نما دورتادور ایشان را احاطه کرده و مجال شنیدن حرف حق را از ایشان گرفته اند بزرگوارانه از قدرت کناره گیری کردند.

کنار گذاشتن حضرت آیت الله منتظری از رأس قدرت بزرگترین خطا و اشتباه حضرت امام بود، و این خطای بزرگ سبب شد تا نااهلان و نامحرمان همانها که امروز برای پاره شدن عکس ایشان بر سر و سینه می‎زنند و در این حال خاندانش را مورد اهانت و یاران و دوستانش را مورد اتهام قرار می‎دهند متأسفانه پس از ایشان بر سرنوشت کشور و انقلاب حاکم شوند. یاد و نام و راه و خاطره آن مرد بزرگ و فرزند مجاهد و شهیدش محمد منتظری همواره در اذهان ایرانیان تا ابد باقی خواهد ماند و چون ستاره ای در تاریخ ایران خواهد درخشید.

مرگ این مجاهد نستوه و فقیه عالیقدر در آستانه عاشورای حسینی و مقارن با اعتلای جنبش سبز و مبارزه حق طلبانه مردم ایران بر علیه کجی و انحراف حاکمیت نظام جمهوری اسلامی از خط راستین امام و از اهداف و آرمانهای اولیه انقلاب ، چون زندگی اش مرگی با برکت و معنادار و همچون مرگ حاج آقا مصطفی خمینی از الطاف خفیه الهی و گامی بزرگ در جهت تحقق اهداف و آرمانهای آن آزادمرد فرزانه در نیل به آزادی و مردم سالاری دینی و نفی استبداد دینی است . روحش شاد و راهش مستدام باد.